Eerste keer op de schommel.
Best onwennig, op dat smalle stukje hout. Touwtjes strak in handen. Lichte bibbers.
Dan een duwtje. Ga je hoor. Klaar voor? Niet per se. Maar wat zwaai je! Je voeten los van het gras. Wind langs je oren.
Oké, dit komt goed.
Hoog, hoger, hoogst! Beginnende blaar van het touw. Witte knokkels door het knijpen.
'Geniet!', bazelt iemands moeder.
'Wat ga je goed!', zegt de zijlijn.
'Volhouden', tatert de overkant.
Makkelijk praten daar beneden.
Oké, dit wordt eng. Hoger kun je niet. Je tenen raken de randen van de wolken. En er is regen op komst.
Dan wacht je niet langer. Precies dán spring je.
En beneden? Staat er vast een glijbaan voor je klaar. Of trampoline. Zie je dan wel weer.
TL;DR
Iets goed doen en iets graag doen zijn twee verschillende dingen.
Ook al uitgeschommeld? Dan heb je wat te vertellen 🙋🏻♂️